Mama's over hun postnatale depressie: “Ik had een perfecte, pasgeboren baby maar blij was ik niet”

Monique uit Beveren zette 6 kinderen op de wereld op 22 jaar tijd. “Ze waren allemaal gewenst. Ik keek ook telkens erg uit naar de geboorte en voelde mij vlak voor elke bevalling in de zevende hemel. Maar keer op keer gleed ik drie dagen erna weg in een depressie die telkens enkele maanden duurde. De wereld werd grijs. Ik kan het niet anders omschrijven. Alle kleuren waren weg. Ik wilde zo hard mijn best doen voor mijn kinderen, maar schakelde in die periode over op automatische piloot. En bij elke nieuwe zwangerschap dacht ik dat het die keer anders zou zijn, maar dat was niet zo.”

“Ik vergeleek me met andere moeders die wel op die roze wolk zaten en dan voelde ik me meteen schuldig. Alsof ik minder waard was dan zij. Gelukkig hebben mijn kinderen daar nooit iets van gemerkt. Dat zeggen ze als ik hen dat vraag. Ik ben er wel telkens door gekomen, dankzij medicatie."

Delphine uit Oudenaarde beviel in volle coronatijd van haar zoontje Lou. En ook haar roze wolk kleurde grijs. “Ik was niet blij, ik voelde mij niet fantastisch maar huilde veel. Ik was helemaal overdonderd en voelde niet meteen liefde voor Lou. Dat vond ik nog het ergste. Dat ik niet kon zeggen: ik heb hier een kind gekocht en ik zie dat graag.”

Delphine zocht hulp bij Karus, een centrum waar ze onder meer psychologische begeleiding geven aan moeders. “Zij hebben mij erdoor getrokken, samen met mijn familie en vrienden. En na enkele maanden voelde ik me beter en was die liefde er wel. Maar het heeft tijd gevraagd. Ik heb vooral geleerd erover te praten. En anderen die zich in mijn verhaal herkennen, zou ik willen zeggen: je bent echt niet alleen. Praat erover.”

Waar is die roze wolk?

Er zijn niet veel ouders die meteen op die roze wolk zitten. Uit onderzoek blijkt dat 20% psychische problemen ontwikkelt (zoals angststoornissen en depressies). 40% heeft dezelfde gevoelens maar kreeg die diagnose nog niet.

Therapeute en vroedvrouw An-Sofie Van Parys hoort zulke verhalen dagelijks in haar praktijk: “De druk vanuit de maatschappij om meteen je geluk van de daken te schreeuwen is immens. Maar veel nieuwe ouders voelen zich nu eenmaal niet zo en worstelen daardoor met schuldgevoelens. Een kind verandert alles. Je leven ervoor is voorbij en je krijgt een ander leven in de plaats. Dat is wennen. Liefde moet ook groeien. Dat is in een partnerrelatie zo en dat is in een ouder-kinderrelatie zo.”

Ook papa's maken het mee

Een postnatale depressie overkomt niet alleen mama’s. Ook papa’s krijgen ermee te maken. “Bijna evenveel trouwens als mama's. Maar je herkent het minder snel omdat mannen ander gedrag vertonen en bijvoorbeeld extreem veel beginnen sporten of vluchten in hun werk.”

“Als er in jouw omgeving net een kindje is geboren, vraag dan eens hoe het met de ouders gaat. Hoe het echt gaat. En luister, zonder meteen advies uit te delen. Ondersteun hen waar het kan door boodschappen te doen of wat te helpen in het huishouden. Laat zien dat het oké is om hulp te aanvaarden. Niemand is in staat om zijn kinderen helemaal alleen op te voeden. Je hebt er een dorp voor nodig. En dat is oké.”

Wie meer informatie wil, kan surfen naar www.wolkinmijnhoofd.be.