de madammen
Martin Van Steenbrugge: "16 van 20 meestgezochte voortvluchtigen werden gevat door tips van burgers"
vr 4 sep. - 11:31
"Of het wel vaker gebeurde dat voortvluchtigen een postkaartje sturen? Neen dat is echt uitzonderlijk", vertelt Van Steenbrugge. "Ik maakte wel ooit mee dat een voortvluchtige mij opbelde vanuit een hotelkamer in Spanje om ons uit te lachen. Maar het telefoonnummer verscheen gewoon op mijn scherm. Zo was het gemakkelijk om hem te lokaliseren. Maar van Sekkaki hadden we wel gedacht dat hij niet écht in Thailand zat."
Sekkaki stond op de 'Belgian Most Wanted'-lijst. Dat is een soort top twintig van de meest gevaarlijke voortvluchtigen. Er bestaat ook een Europese variant. Maar hoe wordt zo'n lijst opgesteld? "Het gaat om 1850 veroordeelden die een zware misdrijf pleegden. Dat zijn moordenaars, verkrachters, zware internationale drughandelaars, … Het zijn geen kruimeldieven. Je moet ook minstens veroordeeld zijn tot een gevangenisstraf van vijf jaar en je moet internationaal geseind worden. Daar moet je er dan twintig uit selecteren."
"Wij weten dat hij aan een strand zit in een mooi, ver land. Maar we kunnen hem niet vatten"
Uiteraard wordt er ook naar die 1830 andere voortvluchtigen gezocht. "Zeven dagen op zeven, 24 uur op 24. Maar wie op de Most Wanted-lijst staat, wordt publiek geseind. Het helpt zeker en vast dat de burger mee zoekt. Bij het lanceren van deze Most Wanted-lijst vier jaar geleden hadden we nooit gedacht dat het zo’n succes zou worden. Sindsdien zijn al zestien van de twintig voortvluchtigen uit die lijst gearresteerd, allemaal dankzij de tips van burgers."
Martin Van Steenbrugge is nu met pensioen. Natuurlijk zijn er voortvluchtigen die hij graag nog had gevat tijdens zijn loopbaan. De Bengaal Rouf Uddin pleegde een moord in 2001 op een jonge moeder van twee kinderen. "Hij is nog altijd voortvluchtig. Die twee kinderen zijn nu volwassen, maar hebben eigenlijk nooit hun moeder gekend." Ook de Filipijn Crisanto Pinkihan is nog altijd voortvluchtig met een moord op zijn geweten. "Ik heb nog veel contact met zijn dochter die toen nog heel klein was. Ook zij heeft haar vader nooit echt gekend. We weten dat Pinkihan ergens aan een strand zit, ergens in een mooi land. Maar we kunnen hem nog niet vatten. Er zijn landen waar geen uitleveringsverdrag bestaat. Ze leven ondergedoken in hun thuisland en worden beschermd door hun nationaliteit.