Radio 2-luisteraar Dominique onderging op haar 19de een abortus: "Ik heb nog altijd spijt van die keuze"
do 5 mei - 10:36
Dominique droomde er als tienermeisje al van om ooit mama te worden. “Ik studeerde voor logopediste en wilde later ook specifiek met kinderen gaan werken. Mijn tienerkamer hing vol met foto’s van schattige baby’s. Mijn kinderwens was gigantisch,” vertelt ze.
Paniekreactie
Op haar 19de wordt Dominique onverwacht zwanger van haar toenmalige vriend. Maar zijn reactie was er niet een van blijdschap. “Hij was in het begin van onze relatie heel duidelijk geweest over zijn onbestaande kinderwens. Toen ik zwanger werd, stond hij op het punt zijn legerdienst te beginnen. En ik studeerde nog. Hij zei vrij snel: dit gaat niet, we moeten dit oplossen. En ik ben hem gevolgd zonder mezelf af te vragen wat ik wilde.”
Het waren de jaren 80 en onverwacht zwanger worden als ongetrouwd stel, dat was not done. In ons land was abortus toen bij wet verboden, dus trok Dominique op aanraden van een arts naar Nederland waar het wel kon. “Ik kwam daar terecht in een groot centrum waar de bedjes op een rij stonden opgesteld. Ik was heus niet de enige. Op 2 minuten was het gebeurd. Het was een heel nare ervaring waar ik nadien met niemand over gesproken heb.”
Mijn abortus was een heel nare ervaring waarover ik nooit met iemand heb gesproken
Dominique en haar vriend laten het voorval rusten en trouwen enkele jaren later. Maar haar kinderwens blijft en na verloop van tijd proberen ze toch bewust zwanger te worden. “Al onze pogingen bleven zonder resultaat tot ik op mijn 34ste te horen kreeg wat de reden was: ik zat al in mijn menopauze en zou dus nooit mama worden.”
Nooit mama, nooit oma
Nu, ruim 20 jaar later zijn Dominique en haar man uit mekaar. “Ik heb het hem nooit verweten want hij was van in het begin duidelijk geweest: hij had geen kinderwens. Maar ik verwijt het mezelf wel dat ik hem blindelings ben gevolgd. Bij elke schoolvriendin die haar zwangerschap aankondigde, heb ik gerouwd. Op kraambezoek gaan, lukte mij nooit. En nu worden ze één voor één oma en breekt mijn hart opnieuw.”
“Erover praten doe ik nog altijd niet vaak, omdat ik er niet fier op ben. Maar als er iets is dat ik heb geleerd uit mijn ervaring dan wel dat ik meer stil sta bij wat ik zelf nodig heb in het leven. Ik hoop dat mijn verhaal voor anderen betekenis kan hebben.”
