Roland van Campenhout in De Rotonde:"Mijn dochter is 33, maar dat blijft mijn kindje"

Onverwacht vaderschap

“Ik heb een dochter van 33. Ik was in de 40 toen zij geboren werd. Dat was geen keuze eigenlijk, we hadden dat niet gepland. Maar ik vond dat ook niet erg, alleen was het niet doelbewust een keuze om een kind te hebben. Het was wel een hele aangename verrassing. Ik had ervoor nooit de behoefte gehad om een kind op de wereld te zetten. Maar ik ben zéér blij met mijn dochter! Haar komst heeft een groot stuk van mijn leven positief opgevuld. Ik heb voornamelijk uit die periode geleerd dat eens je een ouder bent, je constant bezorgd bent. Ik ben altijd ongerust. Ze heeft nog niet zo lang een auto en ik heb dus echt schrik dat mijn dochter in het verkeerd rijdt. Ze is nu 33 jaar oud maar dat blijft mijn kindje.”

Herkenning

“Ik herken veel van mezelf in haar. Ze heeft mijn totaal absurde humor (lacht). En zo veel karaktertrekken, juist haar vader (lacht). Mijn auto is zeer slordig, daar liggen flessen water, kartonnen dozen en stukken krant in. En onlangs reed ik eens mee met haar, ik trek die deur van haar auto open en ik ben in een lach geschoten. Dat was precies mijn auto! Zo veel rommel (lacht). Dat zijn mooie details vind ik. En dan lachen we daar samen om.”

Kwestbaarheid

Christel van Dyck vraagt zich af wat Roland zijn herinneringen zijn aan de geboorte van zijn dochter. “De gynaecoloog gaf haar aan mij, ze was één glibberige massa en ze heeft meteen op mij geplast (lacht). Dat was het welkomstgebaar van mijn dochter. Ik herinner mij vooral dat ik zei dat ze pianohandjes had. Wat eigenlijk een belachelijke opmerking was, want een pasgeboren kind heeft heel kleine handen. Ik heb de opvoeding van mijn dochter nooit als een zware taak of een blok aan mijn been meer beschouwd. Toen ik nog geen kinderen had, dan dacht ik dat. Ik voel mij verantwoordelijk voor haar. Ik ben blij dat ik nog het grootste stuk van mijn leven heb kunnen vullen met het zien opgroeien van mijn dochter. Ik heb haar eerste liefde, eerste krokodillentranen gezien. Zelf ben ik opgegroeid zonder vader en dat wou ik nu niet laten gebeuren. Ze heeft me niet veel veranderd als persoon, alleen ben ik nu meer ongerust. Maar minder of meer kwetsbaar ben ik niet geworden door het vaderschap. Eén kind vind ik wel meer dan genoeg, een kroostrijk gezin is niet aan mij besteed (lacht).”