Senne (23): "Voor mijn testosteronbehandeling kon ik elke dag huilen, maar nu rolt er niets meer uit mijn ogen"

“In 2017 ben ik gestart met het nemen van het mannelijk hormoon testosteron. Dat heeft een enorme impact gehad op mijn vermogen om te kunnen huilen. Vroeger huilde ik bij wijze van spreken iedere dag. Maar sinds ik dat hormoon neem, heb ik bijna geen traan meer gelaten.” 

“Ik vind het zelf heel jammer want iedereen weet dat een huilbui echt kan opluchten. Je verlicht er zoveel stress mee. Het is niet dat ik geen verdriet meer kan voelen. Ik voel hetzelfde vanbinnen maar er komen gewoon geen tranen meer. En als ik er met andere trans mannen over praat, hoor ik dezelfde verhalen.” 

Huilen zit ‘m in de hormonen 

Vrouwen huilen gemiddeld gezien vaker dan mannen. Ze hebben geleerd dat huilen mag, maar deels is dit ook hormonaal te verklaren. Vrouwen hebben een hogere concentratie van het hormoon prolactine, dat de drempel om te huilen verlaagt.  Mannen maken gemiddeld dan weer meer testosteron aan, en dat verhoogt de drempel om te huilen. Dat betekent niet dat mannen geen emoties voelen, maar ze uiten het op een andere manier. 

“Je hoort wel eens dat mannen via agressie hun gevoelens uiten. Bij mij is dat niet zo, gelukkig. Ik zoek mijn toevlucht in apathie. Niet dat dat zoveel beter is,” lacht Senne. “En er speelt natuurlijk ook een stukje cultuur mee in mijn verhaal. Ik ben een West-Vlaming. Wij zijn binnenvetters en lopen niet te koop met onze emoties.”