Jelle Cleymans over 'Eerste sneeuw': "Het mooie liedje gaat over de vergankelijkheid en de kringloop van het leven"

Jelle Cleymans kennen we van Spring en musicals. In 2010 bracht hij zijn eerste solo-album 'Naakt doe ik de afwas' op de markt. Heeft Jelle de liefde voor de Nederlandse taal met paplepel meegekregen? "Inderdaad. Ik was 14 jaar toen ik de de muziek van Bart Peeters, Wannes Van de Velde, Bram Vermeulen en Guido Belcanto ontdekte. Zo kwam ik ook andere Vlaamse en Nederlandse artiesten tegen. Ik vond het tof dat ik elk detail van de Nederlandse taal kon verstaan en begrijpen. In jouw eigen moedertaal begrijp je elk grapje, woordspelletje, elke verwijzing, dubbele bodem. Daar botste ik bij de Engelstalige muziek tegen op. Ik begreep daarbij niet alles wat die artiesten mij wilden vertellen."

In het begin van zijn solocarrière werd Jelle vergeleken met Bart Peeters. "Zijn liedjes en zijn manier om met taal om te gaan, inspireerden mij. Ik heb dat ook meegenomen in de muziek, die ik dan maakte. Ik heb toen gewerkt met de ingrediënten waar mijn grote helden ook mee gewerkt hebben. Eind oktober stel ik mijn vierde solo-album voor. Deze plaat zal veel verder afwijken van wat ik 12 jaar geleden gemaakt heb."

Op alle liedjes, die Jelle Cleymans tot nu toe zong, is hij fier. Maar welk nummer maakt hem het meest trots? "Dit is geen leuke vraag. Elke keer als ik 'Welk oog en hoeveel tranen' zing, voelt dat juist aan. Ik merk ook dat de mensen het graag horen."

Welke Nederlandstalige parel, die niet van Jelle is, had hij graag zelf geschreven? "Ik ben al heel lang fan van het liedje 'Eerste sneeuw' van Jan De Wilde. Als die laatste strofe begint, waarin Jan zingt over zijn moeder, die hij moet laten zakken in de sneeuw, raakt mij dat nog steeds op de juiste plaats. Het is zo kinderlijk eenvoudig geschreven. Het liedje gaat over het leven, over de vergankelijkheid en de kringloop van het leven."