Ereteken voor overleden Gents echtpaar dat Joodse vrouw redde van concentratiekamp

wo 30 okt. - 2:53

Een Gents koppel, Jacques en Marguerite Loontjens hebben postuum een eretitel gekregen van de Israëlische ambassadeur. Tijdens de Tweede Wereldoorlog had het koppel een Joodse vrouw, Sluwa Gus, verborgen gehouden in hun huis in Gent. Haar dochter Annie nam het initiatief om de onderscheiding aan te vragen.

De eretitel van "Rechtvaardige onder de Volkeren" wordt door de Israëlische staatsinstelling Yad Vashem toegekend aan niet-Joden die tijdens de oorlog op risico van eigen leven Joden hebben gered. Jacques en Marguerite Loontjens riskeerden hun leven door Sluwa Gus in huis te nemen.

Gevlucht voor vervolging in Polen

Haar dochter Annie Noach-Szyf (86) herinnert zich die periode nog goed. "Mijn ouders waren eind de jaren '20 uit Polen gevlucht om in Gent de jodenvervolging te ontlopen", vertelt ze bij Radio 2 Oost-Vlaanderen. "Ik was acht jaar toen mijn vader opgepakt en gedeporteerd werd in 1942. Dat is een gebeurtenis die ik nooit van mijn leven zal vergeten."

Annie mocht toen al niet meer naar school, omdat ze Joodse was. Ze moest onderduiken, net als haar broertje en haar moeder. Haar moeder Sluwa kon terecht bij het gezin Loontjens, in de Groot-Brittaniëlaan in Gent, zij dook onder in Oostende bij de vriendin van haar oom, die ook gedeporteerd werd.

Auschwitz

"We wisten niks over hun lot, het is pas in de jaren '90 dat we officieel geweten hebben wat er met mijn vader gebeurd is. Hij werd eerst naar Mechelen gebracht en daarna naar Auschwitz. Daar is hij kort daarna vergast en verbrand. Jarenlang hebben we nog gehoopt dat hij het overleefd had, maar pas jaren later hadden we zekerheid dat hij nooit meer terug zou komen."

Zwijgen over het verleden

Hoe haar moeder bij de familie Loontjens terecht is gekomen, weet Annie niet. "Mijn moeder heeft er nooit veel over verteld na de oorlog, ik durfde het haar niet vragen. Er werd zo weinig mogelijk gesproken over het verleden." Jaques Loontjens was architect en had vier kinderen. "Mijn moeder was er de huishoudhulp. Aan de mensen vertelde ze dat ze uit Luxemburg kwam, omdat ze met een vreemd accent Nederlands praatte. Tussen 1942 en 1944 is ze daar niet buitengekomen."

Dankbaar

Annie is de familie Loontjens erg dankbaar omdat ze haar moeder hebben geholpen. Twintig jaar geleden diende ze al een aanvraag in om het ereteken te geven. Ze is blij dat het er eindelijk van gekomen is: "We hadden geen contact met de familie na de oorlog. Ik heb met de nabestaanden kunnen praten tijdens de ceremonie. Het is een sympathieke familie".